Jambo!
Ondertussen zijn we al twee dagen aan het genieten van Kenia, maar we zullen bij het begin beginnen.
Onze vlucht is goed verlopen. Na een paar lange vlieguren en een tussenstop in Kingali zijn we aangekomen in een winderig en koud Nairobi. Het was meteen duidelijk dat we in een ander werelddeel beland waren. De bagageband bleek stuk te zijn, dus hebben ze alle bagage op een andere band gezet. Nele haar koffer was geen probleem, maar die van Elien bleef achter. Wat bleek? Elien haar bagage stond nog eenzaam te wachten op zijn rechtmatige eigenaar op de stilstaande bagageband. Welkom in Afrika….
We zijn rond elf uur in Nairobi geland en hadden om zes uur ’s ochtends onze volgende vlucht naar Mombasa. Wachten en wakker blijven dus. Het was er (heel) koud en winderig, maar het gezelschap van een Indische Amerikaan die naar een Keniaans huwelijk in Mombasa ging, heeft de tijd gedood. De vlucht naar Mombasa hebben we niet bewust meegemaakt. Het opstijgen is aan onze neus voorbij gegaan omdat we meteen in slaap gevallen zijn. We hebben zelfs het ontbijt gemist. Stel je voor! Een uurtje later landden we in Mombasa. Moe en versuft zochten we naar onze chauffeur maar helaas vonden we die niet meteen. Een vriendelijke Keniaan heeft het mogen bekopen met een snauw van ons. Hij moest ons even gerust laten. In de verte zagen we dan toch een bordje met ‘Neila and Eilena’ dus dat kon niemand anders zijn dan onze chauffeur.
De 60 minuten durende rit van Mombasa naar Mawene (of Mawena, of Maweni) was een enorme cultuurshock. We hebben tijdens de rit geen woord gezegd, enkel elkaar af en toe aangestoten: “Heb je dat gezien?” “Kijk daar….” We waren niet meer in Europa, niets was zoals we het ooit verwachtten. Het is heel moeilijk te omschrijven hoe je je op dat moment voelt. Je ziet zoveel en je kan het nooit allemaal in je opnemen. Er hangt een gigantische billboard van Coca Cola, maar tegelijk zie je de mensen hun vuilnis op straat verbranden aan de ingang van hun ‘huisjes, hutjes, krotten…’ De tegenstelling was enorm.
Aangekomen in de vrijwilligerswoning zijn we verwelkomd door Katrien en haar echtgenoot, Danny. Ze vroegen of we nog energie over hadden om te gaan ontbijten. Dat was geen enkel probleem hoewel we uitgeput waren. Ze namen ons mee naar een idyllische beachbar op een parelwit strand en een hemelsblauwe Indische Oceaan. Er waren nog geen toeristen aanwezig. Het enige wat je zag was een bar, een strand, enkele kamelen en een overheerlijk ontbijt. Ze hebben ons kort wegwijs gemaakt en dan was tijd om bij te slapen. Na onze ‘powernap’ hebben we kennis gemaakt met onze huisgenoten die voor ons gekookt hadden. ’s Avonds hebben we dan ook kennis gemaakt met de vrijwilligers die in het weeshuis (Kebene) werken en zijn we met z’n allen op stap geweest. Over onze huisgenoten en de andere vrijwilligers krijg je later meer te horen.
Zondag was een heerlijke niets-doen-dag. We hebben uitgeslapen en zijn dan Рgewapend met zonnecr̬me en een goed boek Рnaar het strand getrokken. De zonnecr̬me was in Nele haar geval al te laat, haar nek had de Keniaanse zon al goed voelen branden. We moeten er ook wel even bij zeggen dat het hier niet duur is. We hebben voor de volle 6 euro een hele namiddag gedronken en gegeten op het strand (lees: verse fruitsappen J). We zijn rond half zes teruggekeerd naar huis want om zes uur valt het donker als een deken op je en ze hebben ons ten strengste verboden om in het donker alleen rond te lopen. Dat doen we dus ook niet. Op tijd gaan slapen was de boodschap want op maandag (vandaag dus) zouden we kennis maken met de school en zou ons eigenlijke Kenia-avontuur beginnen.
Morgen krijgen jullie een uitgebreid verslag en fotoreportage te zien van de eerste schooldagen!
Wij genieten en vallen van de ene verbazing in de andere!
Groetjes,
Nele en Elien
Ondertussen zijn we al twee dagen aan het genieten van Kenia, maar we zullen bij het begin beginnen.
Onze vlucht is goed verlopen. Na een paar lange vlieguren en een tussenstop in Kingali zijn we aangekomen in een winderig en koud Nairobi. Het was meteen duidelijk dat we in een ander werelddeel beland waren. De bagageband bleek stuk te zijn, dus hebben ze alle bagage op een andere band gezet. Nele haar koffer was geen probleem, maar die van Elien bleef achter. Wat bleek? Elien haar bagage stond nog eenzaam te wachten op zijn rechtmatige eigenaar op de stilstaande bagageband. Welkom in Afrika….
We zijn rond elf uur in Nairobi geland en hadden om zes uur ’s ochtends onze volgende vlucht naar Mombasa. Wachten en wakker blijven dus. Het was er (heel) koud en winderig, maar het gezelschap van een Indische Amerikaan die naar een Keniaans huwelijk in Mombasa ging, heeft de tijd gedood. De vlucht naar Mombasa hebben we niet bewust meegemaakt. Het opstijgen is aan onze neus voorbij gegaan omdat we meteen in slaap gevallen zijn. We hebben zelfs het ontbijt gemist. Stel je voor! Een uurtje later landden we in Mombasa. Moe en versuft zochten we naar onze chauffeur maar helaas vonden we die niet meteen. Een vriendelijke Keniaan heeft het mogen bekopen met een snauw van ons. Hij moest ons even gerust laten. In de verte zagen we dan toch een bordje met ‘Neila and Eilena’ dus dat kon niemand anders zijn dan onze chauffeur.
De 60 minuten durende rit van Mombasa naar Mawene (of Mawena, of Maweni) was een enorme cultuurshock. We hebben tijdens de rit geen woord gezegd, enkel elkaar af en toe aangestoten: “Heb je dat gezien?” “Kijk daar….” We waren niet meer in Europa, niets was zoals we het ooit verwachtten. Het is heel moeilijk te omschrijven hoe je je op dat moment voelt. Je ziet zoveel en je kan het nooit allemaal in je opnemen. Er hangt een gigantische billboard van Coca Cola, maar tegelijk zie je de mensen hun vuilnis op straat verbranden aan de ingang van hun ‘huisjes, hutjes, krotten…’ De tegenstelling was enorm.
Aangekomen in de vrijwilligerswoning zijn we verwelkomd door Katrien en haar echtgenoot, Danny. Ze vroegen of we nog energie over hadden om te gaan ontbijten. Dat was geen enkel probleem hoewel we uitgeput waren. Ze namen ons mee naar een idyllische beachbar op een parelwit strand en een hemelsblauwe Indische Oceaan. Er waren nog geen toeristen aanwezig. Het enige wat je zag was een bar, een strand, enkele kamelen en een overheerlijk ontbijt. Ze hebben ons kort wegwijs gemaakt en dan was tijd om bij te slapen. Na onze ‘powernap’ hebben we kennis gemaakt met onze huisgenoten die voor ons gekookt hadden. ’s Avonds hebben we dan ook kennis gemaakt met de vrijwilligers die in het weeshuis (Kebene) werken en zijn we met z’n allen op stap geweest. Over onze huisgenoten en de andere vrijwilligers krijg je later meer te horen.
Zondag was een heerlijke niets-doen-dag. We hebben uitgeslapen en zijn dan Рgewapend met zonnecr̬me en een goed boek Рnaar het strand getrokken. De zonnecr̬me was in Nele haar geval al te laat, haar nek had de Keniaanse zon al goed voelen branden. We moeten er ook wel even bij zeggen dat het hier niet duur is. We hebben voor de volle 6 euro een hele namiddag gedronken en gegeten op het strand (lees: verse fruitsappen J). We zijn rond half zes teruggekeerd naar huis want om zes uur valt het donker als een deken op je en ze hebben ons ten strengste verboden om in het donker alleen rond te lopen. Dat doen we dus ook niet. Op tijd gaan slapen was de boodschap want op maandag (vandaag dus) zouden we kennis maken met de school en zou ons eigenlijke Kenia-avontuur beginnen.
Morgen krijgen jullie een uitgebreid verslag en fotoreportage te zien van de eerste schooldagen!
Wij genieten en vallen van de ene verbazing in de andere!
Groetjes,
Nele en Elien
hopelijk gaat het lukken...
BeantwoordenVerwijderenwe zijn allemaal heel blij met jullie weblog,iedereen vind het leuk dat ze jullie kunnene volgen.
ik heb de indruk dat jullie de "ervaring" van je leven aan het opdoen zijn!!!!Allemaal heel anders dan hier, en dan zie je pas wat een luxe wij allemaal hebben en hoe verwend wij zijn!!!!
Dadelijk gaan we naar de bomma eten en deze avond kaarten bij jef buyckx. Gisteren is nicole en marc hier nog kone "buurten".Morgen vroeg gaan we charlotte afhalen in zaventem, die hun vakantie zit er ook weer op.
Hoe vinden jullie het inlands eten daar? En kan jullie darmstelsel daar tegen? Krijgen jullie daar ook een bruine kleur of is het daar veel te warm voor? hEEL HARD MOETEN JULLIE PRECIES TOCH NIET WERKEN? IK HEB DE INDRUK DAT JE TIJD GENOEG VOOR JEZELF OVER HEBT.sTUUR OP TIJD NOG MAAR WAT FOTO'S DOOR DAT IS ALTIJD LEUK VOOR DE SFEER TE PROEVEN.Genieten jullie er maar veel van en tot volgende keer. zoentjes MOEKE
Dag Keniaanse schonen!
BeantwoordenVerwijderenHet lijkt me een fantastische ervaring die jullie daar meemaken :-)
Leuk dat we kunnen mee-lezen met jullie belevenissen! Bedankt daarvoor.
Tot de volgende!
Tante Leen