Ukunda

Even een update...de foto's volgen nog. Momenteel is Nele buiten met onze buren aan 't verbroederen. De buren zijn ook Belgische vrijwilligers die een aantal weken/maanden in de kebene (weeshuis) werken. We zijn gezellig de nationale feestdag aan het vieren.

De tijd vliegt hier vooruit, ook doen we alles op z'n Keniaans (polle polle...rustig aan). Gisteren zijn we naar Ukunda getrokken. Mariette is een Nederlandse vrouw die een relatie heeft met Bimba, een Keniaan. Zij werkt ook op school en in de kebene. Ze was zo vriendelijk om onze gids in Ukunda te zijn.

Om in Ukunda te geraken, hebben we verschillende opties. Ofwel nemen we de taxi, gaan we te voet of we nemen de matatu. Wij kiezen meestal voor de matatu. Dit is eigenlijk het openbare vervoer: een grote taxibus waar zoveel mogelijk mensen tegelijk in kruipen. Het kost ons slechts 50 shilling tot in Ukunda (=0.5 euro) dus dit is de goedkoopste oplossing en telkens een heus avontuur! In Ukunda aangekomen, heeft Mariette ons mee uit 'shoppen' genomen. De winkelstraat valt met niets te vergelijken! Een straat is hier een modderpoel of net heel stoffig, de winkels zijn krotjes/hutjes en de mensen kunnen opdringerig zijn. Heel vreemd allemaal en je ruikt ook heel veel verschillende dingen. Sommige mannen blijven je achtervolgen om die halve euro die ze hebben te wisselen in Keniaanse shilling, anderen lokken je de winkeltjes binnen en geven je de 'Mzungu'prijs (= prijs voor blanken) dus dan kunnen we afdingen.
Mariette heeft ons ook meegenomen naar een aantal mensen die ze ondertussen kent. We zijn ergens een steegje ingelopen en kwamen terecht bij een familie: oma, kinderen,  kleinkinderen en achterkleinkinderen. Ze wonen met z'n allen in een stenen huis dat onderverdeeld is in kleine kamertjes. Dit zijn in feite de 'appartementjes' waar ze met de hele familie wonen. Het was eigenlijk schrijnend om te zien, maar we waren heel welkom. Meteen werden alle beschikbare stoelen tevoorschijn getoverd en de drie maanden oude baby in onze handen geduwd...Het was een fijne ervaring! De foto's volgen uiteraard nog.
We zijn ook door het dorp, een buitenwijk van Ukunda, gewandeld naar het huis van Mariette en zij woont eigenlijk in luxe hoewel haar toilet ook maar een gat in de grond is. Het voelde heel vreemd om ook die kant van Kenia te zien en te voelen. Ik denk dat je dat als toerist niet zo goed voelt...ik weet het niet... Het was in ieder geval een heel bewogen dag die we hebben afgesloten in een restaurantje waar elk voor de volle 3 euro een koningsmaaltijd gegeten hebben (lokale gerechten).

Vandaag zijn we aan de opstart van onze speelpleinwerking begonnen, maar daarover later meer. Ze zijn ook begonnen aan de muur die we voor de school gaan metsen. Nu staat er een draad, maar ze zouden graag een muur hebben. Katrien haar motivatie is om het stof tegen te houden (de speelplaats en dus ook de klaslokalen zijn erg stoffig). James wil de muur om de nieuwsgierigheid van buitenaf aan te wakkeren. Ze zijn in ieder geval héél blij dat we de muur willen financieren en het is ook een ongelooflijk toeval dat ze vandaag al zijn begonnen. Er zijn drie 'aannemers' gecontacteerd en het varieerde tussen 1800 en 800 stenen... Heel erg grappig allemaal en moeilijk te omschrijven. Máár de muur komt er en we hebben nog geld genoeg over van onze inzameling om de kinderen tijdens de pleinwerking 's middags eten te kunnen geven en in de voormiddag wat 'porridge' (een maispapje). Wat een feest!

We houden jullie op de hoogte!


Groetjes,

Elien (en Nele)